دیود زِنِر (به انگلیسی: Zener Diode)، نوع خاصی از دیود است که بر خلاف دیود معمولی، نه تنها اجازهٔ عبور جریان از آند به کاتدمیدهد، بلکه در جهت معکوس، زمانی که ولتاژ از حد معینی موسوم به «ولتاژ زنر» فراتر رود، نیز جریان را عبور میدهد.
ولتاژ زنر را به نامهای دیگری از جمله ولتاژ شکست، ولتاژ زانو یا ولتاژ بهمنی نیز میشناسند.
دیود زنر در سال ۱۹۱۵ میلادی به دست کلارنس زنر کشف شد و به نام او، دیود زنر، نام گرفت.
دیودهای زنر با تنوع زیادی از ولتاژهای زنر تولید میشوند و برخی حتی متغیر هستند. برخی از دیودهای زنر دارای اتصال p-n تیز و بسیار دوپ شده با ولتاژ زنر کم هستند، در این حالت هدایت معکوس به دلیل تونل کوانتوم الکترون در فضای کوتاه بین مناطق p و n رخ میدهد – این به عنوان اثر زنر شناخته میشود، پس از کلارنس زنر دیودهای با ولتاژ زنر بالاتر دارای یک اتصال تدریجی هستند و نحوه عملکرد آنها همچنین شامل خرابی بهمن است. هر دو نوع خرابی در دیودهای زنر وجود دارد که اثر زنر در ولتاژ پایینتر و شکست بهمن در ولتاژ بالاتر غالب است.
دیودهای زنر به طور گسترده ای در انواع تجهیزات الکترونیکی مورد استفاده قرار می گیرند و یکی از عناصر اصلی ساخت مدارهای الکترونیکی هستند. از آنها برای تولید ریل های تثبیت شده با قدرت کم از ولتاژ بالاتر و تأمین ولتاژهای مرجع برای مدارها ، به ویژه منابع تغذیه تثبیت شده استفاده می شود. آنها همچنین برای محافظت از مدارها در برابر ولتاژ اضافی ، به ویژه تخلیه الکترواستاتیک (ESD) استفاده می شوند.